İlk olarak 2011 sonbaharında yayınlanmaya başlamış bir seri olan Chihayafuru, 2013’de yayınlanan ikinci sezonuyla birlikte toplam iki sezon ve 25+25 (+1 Ova) yani 50 bölümden oluşuyor. Yuki Suetsugu’nun mangakası olduğu seri Madhouse prodüktörlüğünde yayınlandı. Serinin yönetmenliğini ise, daha önce Monster’ın hikayesini yazmış, yönetmenliğini ise türüne örnek bir seri olan Nana ile ispatlamış (aynı zamanda bu yılın başarılı romantik komedilerinden Ore Monogatari’yi yönetmiş) bir isim olan Morio Asaka yapıyor. Müziklerinin arkasındaki isim ise Kousuke Yamashita. Referans gösterebileceğim pek bir işi olmasa da seride çizgi üstü bir performans sergilediğini belirmeliyim.
Seiyuu kadrosu da oldukça başarılı olan serinin ana karakterlerinden olan Chihaya’yı seslendiren kişi Asami Seto. Bu yıl (Haikyuu!!, Overlord, Charlotte, Monster Musume, Shokugeki no Souma gibi) birçok yapımda yardımcı karakterlerde gördük onu. Referans gösterebileceğim en iyi işleri ise Tokyo Ghoul √A’dan Mado Akira ve Death Parade’den Chiyuki. Serinin bir diğer önemli karakteri olan Taichi’yi ise Mamoru Miyano seslendiriyor. Herhalde serinin en güçlü seiyuusu desek abartmış olmayız. Zira siz onu Steins;Gate’den Okabe, Tokyo Ghoul’dan Tsukiyama (ya da gurme), Durarara!!’dan Kida, Death Note’den Light ve ya Free!’den Rin olarak biliyor olabilirsiniz. Serinin bir başka önemli karakteri olan Arata’yı ise Arslan Senki’de Daryun, Death Parade’de Ginti ya da Shingeki no Kyojin’de Braun Reiner olarak bildiğimiz Yoshimasa Hosoya seslendiriyor. Serinin çok karakterli oluşu ise, yan karakterlerde Tooru Nara, Ai Kayano ve Takako Honda gibi başarılı seiyuuları görmemize neden oluyor.
Karutayı çok seven Chihaya’nın, lisede de karuta oynamak istemesi ve bunun üzerine bir karuta kulübü kurmaya çalışması üzerine şekilleniyor hikayemiz. İlkokul arkadaşı Taichi’nin de onunla aynı liseye gittiğini öğrenince ilk kulüp üyesini bulduğunu düşünen Chihaya için işler pek de yolunda gitmez başlarda. Aslında buna sebep biraz da kendisi, zira çok güzel birisi olmasına rağmen çoğu zaman tavırları ve konuşmalarıyla tam bir “anormal” olabilme özelliği var kızımızın. Okulun rehber öğretmeni tarafından beş üye bulmadan kulüp oluşturamayacağı ultimatomu üzerine arayışlarını hızlandıran Chihaya’nın asıl amacı ise bir gün çocukluk arkadaşı (ve onu karutayla tanıştıran kişi) olan Arata ile bir müsabakada karuta oynamak ve en iyi kadın karuta oyuncusu anlamına gelen “queen” yani “kraliçe” olmak.
Karuta çok ilginç bir Japon oyunu. Kısaca yerdeki (her oyuncunun 25 kartı var ve yerde toplam 50 kart var) kartlarda yazan (toplamda 100 şiir var) ve üçüncü kişi tarafından okunan şiiri en hızlı alanın sayı yapması olarak anlatabileceğim karutanın temeli aslında Japon kültürü. Fakat oyunda “iyi” olabilmek için; hız, refleks, dayanıklılık, ezber gücü, iyi duyma yeteneği ve güçlü sezgiler gibi birçok kollardan oluşan yeteneklerinizi geliştirmeniz gerekiyor. Başta biraz karışık gelebilir ama zaman içerisinde hem karutayı hem de karakterlerimizi çok güzel çözümlüyor seri.
Spor, oyun, drama ve josei gibi birbirinden farklı alt metinleri olan animenin en büyük artısı karakter analizlerini çok iyi yapması. Üstelik çok karakterli olmasına rağmen! Zaman içinde seriye dahil olan ve asıl karakterlerimizin karşısına rakip oyuncu olarak çıkan karakterlerin bile arka plan hikayeleri çok iyi oluşturulmuş. Yani “bu karakter burda dursun sonra kullanırız” gibi bir şeyle karşılaşmıyoruz. Her yan karakter olması gerektiği gibi. Serinin iki sezon oluşu özellikle yan karakter hikayelerinin devamlılığı açısından da bir artı oluşturuyor. Chihayafuru’da sevdiğim başka bir şey ise gerçekçiliği. Abartılı bir durum kesinlikle söz konusu değil. Karşılaşmalarda kim güçlüyse o kazanıyor mesela. Dozunda ayarlanmış bir de komedisi var. Bu da güzel bir artı bence seri için.
Hem spor hem de oyun anime serilerini pek sevmeyen biri olarak serinin dram ve joseiden yürüyen tarafları beni kendisine bağlamayı başardı. Fakat oyun ve spor kısmı da çok başarılı. Herkeste aynı etkiyi yaratmayabilir elbette. Zira seride bolca eski Japon şiirlerini ve anlamlarını dinliyoruz. Karuta ise Japon olmayan herkes için başlı başına bir muamma, ama seri her bölümde karutanın başka bir kanadına değinmeyi öyle güzel kurguluyor ki, izleyiciyi canlı tutmayı başarıyor bence. Serinin bir kanadı karuta ise diğer kanadı da karakterlerimiz arasında “oluşdu-oluşacak” bir durum olan aşk üçgenidir. Daha ilk bölümden anlaşılan bu durumun iki sezon boyunca yavaş yavaş örülen ağları sezon finalinde izleyicisini biraz çıldırtsa da yine de serinin güzel bir rengi olmuş. Velhasıl Cihihayafuru aslında o “yeni sezon çekilmeli” dediğimiz serileriden. Mangası hala devam eden serinin bir live-action filmi bile çekildi.
Serinin çizimleri ise bana sıklıkla Ore Monogatari’yi hatırlattı. Hatta neredeyse aynı tarz diyebilirim. Hatta hatta Taichi’yi izlerken sık sık “ne kadar da (One Monogatari’deki) Suna’ya benziyor” diye düşündüm. Meğer karakter dizaynlarını (aynı zamanda Nana’nın da karakter dizaynlarını yapmış bir isim olan) Kunihiko Hamada yapıyormuş iki serinin de.
Sonuç olarak hikaye gelişimi başarılı ve altı iyi doldurulmuş karakterleri sayesinde izlenmeyi fazlasıyla hak eden bir yapım Chihayafuru. O zaman tanıtımına hemen bakın bence;